Mijn naam is Mies Oude Avenhuis.

De zachtheid van de dekens voel ik al lang niet meer. Elke vezel van mijn lichaam lijkt in brand te staan: mijn nek, mijn hoofd, mijn benen – alles doet pijn. Ik lig daar, dag na dag, afhankelijk van morfineachtige pijnstillers die de scherpe randjes er net vanaf halen, maar me nooit écht verlichten. De dagen vloeien in elkaar over. Ik vraag me af: “Hoe lang kan ik dit nog volhouden?”

En dan, op een van die donkere momenten, sluipt een gedachte mijn hoofd binnen waar ik eerst van schrik: “Misschien is dit geen leven meer. Toch, ergens diep vanbinnen, borrelt een heel klein vonkje op – een vermoeden dat er een andere weg moet zijn.

Als ik had geweten wat ik nu weet, had mijn leven er heel anders uitgezien. Jarenlang worstelde ik met chronische pijn, was ik volledig bedlegerig en voelde ik me vaak onbegrepen en onzeker. De standaard medische wegen boden geen oplossing en vaak bleef de oorzaak van mijn klachten onbekend en onbehandeld.

Het is midden op de dag, maar in de kamer waarin ik lig, lijkt het nacht. De gordijnen zijn gesloten, op een klein strookje zonlicht na dat langs de rand naar binnen piept. Het schijnt zachtjes op de muur, als een herinnering dat er buiten een wereld is die doorgaat. Ik hoor kinderen lachen en spelen in de verte. Geluid dat ooit vanzelfsprekend was, voelt nu als iets dat niet meer bij mijn wereld hoort.

Ik lig in bed, omgeven door stilte en de constante aanwezigheid van pijn. De zachtheid van mijn dekbed, die me ooit troost bood, voel ik al lang niet meer. Alles doet zeer. Elke beweging, zelfs de kleinste, lijkt een strijd. In het begin dacht ik nog: “Geef het een paar weken, dan voel ik me vast weer beter.” Maar die weken werden maanden, en die maanden werden jaren.

Ondertussen raakte ik mezelf steeds verder kwijt. De vragen in mijn hoofd waren constant: “Waarom ik? Waarom houdt dit niet op?” Ik voelde me onbegrepen en eenzaam. Het leek alsof niemand écht begreep wat ik doormaakte.

De dagen vloeiden in elkaar over. Mijn wereld werd kleiner, terwijl buiten alles doorging. Mijn leven leek stil te staan. Maar ergens, diep vanbinnen, was er een stemmetje dat zei: “Dit kan niet alles zijn. Er moet een uitweg zijn.”

In mijn dieptepunt besloot ik het roer om te gooien en zelf op zoek te gaan naar antwoorden. Ik begon mijn eigen zoektocht naar voeding en leefstijl, vastbesloten om een verschil te maken in mijn eigen leven. Ik ontdekte wat mijn lichaam echt nodig had. Door kleine aanpassingen in mijn voeding en dagelijkse routine merkte ik verbetering.

Het was geen snelle reis. Er waren dagen waarop ik terugviel, momenten waarop ik dacht: “Komt dit ooit goed?” Maar telkens weer ging ik door. Want met elke stap die ik zette, kwam ik dichter bij het leven dat ik zo graag wilde.

En toen, op een dag, merkte ik het écht. Ik stond op uit bed, voelde de zachtheid van mijn dekbed onder mijn vingers, en stapte naar het raam. Het zonlicht dat ik zo lang alleen door een klein strookje had gezien, scheen nu volop in mijn gezicht. Buiten hoorde ik opnieuw de kinderen lachen, maar dit keer voelde ik me niet afgesloten van die wereld. Ik maakte er weer deel van uit.

Deze positieve veranderingen inspireerden me om verder te leren en mijn kennis te verdiepen. Ik paste alles wat ik leerde toe op mezelf en zag mijn gezondheid en welzijn drastisch verbeteren. Mijn pijn verminderde en verdween uiteindelijk, mijn energie nam toe en ik voelde me eindelijk weer mezelf.

Dit was het moment waarop ik besefte dat ik mijn ervaringen en kennis wilde delen om ook anderen te helpen. Ik bleef doorleren, volgde diverse opleidingen en trainingen, en ontwikkelde mijzelf tot een expert op het gebied van voeding en leefstijl. Mijn missie is nu om  ambitieuze ondernemers, die vaak tijd en energie tekort komen, te helpen om hun gezondheid en welzijn te verbeteren. Ik geloof dat er zoveel meer mogelijk is dan de standaard oplossingen en dat de sleutel tot een betere gezondheid vaak ligt in mindset, voeding en leefstijl.